هر کس که در این زمانه آبـی دارد                دانــست که هر آب سرآبی دارد ایران که به زلف خویش تابی دارد               خود را به هزار اضطرابی دارد :. مشاهده تصویر .: ایران بهزار جلوه در کار آید             گه دل بنشاط و گاه بیمار آید او را که دو صد یار به بازار آید        آن نیست که هر سفله  خریدار آید :. مشاهده تصویر .: ایران بنهاد خود معما دارد                 بس معرکه نهان و پیدا دارد      هم کوه یخ است و نیز هم شعله تاک        آتشـــــــــکده ای درون دریا دارد :. مشاهده تصویر .: آن دخت پری وار که ایران منست       پیدا و نهان بر سر پیمان منست هم نیست ولی نهفته در جان منست    هم هست ولی دور زدامان منست :. مشاهده تصویر .: سر تا بقدم رنگ و نگاری جانا     من پائيزم تو نوبهاری جانا آن گوهر یکدانه که من میطلبم        دانم داری نگو نداری جانا :. مشاهده تصویر .: بر بستر ناز آنکه خفته است تويي      رویا بــدو زلــف نهفــته است تويـي با مژه ره نیاز رفته است تويــــی       وین راز نگو بکس نگفته است تويی :. مشاهده تصویر .: آبی طلبم سبوی بر دوش توام         رازی شنوم حلقه درگوش توام من گرد جهان  جان جهان می جویم          زان معتکف حریم آغوش توام :. مشاهده تصویر .: آن روز کجاست کایدم کام از تو     بینم که شراب از من و جام از تو وانگاه شکار از من و دام از تو         افتادن طشت با من و بام از تو :. مشاهده تصویر .: زین سوی اگر نیم به آنسوی توام        درخانه و لیک در کوی توام چون آب روان رونده درجوی توام    چون باد وزان وزنده در موی توام :. مشاهده تصویر .: از من مطلب که یار من باشی تو  من پائيزم بهار من باشی تو در رهگذری که گز مه استان باشد   استاده در انتظار من باشی تو :. مشاهده تصویر .: آن یار که از یار سراغی دارد   در گوشه ای از بهشت باغی دارد در رهگذر عمر چراغی دارد     از نیک و بد دهر فراغی دارد :. مشاهده تصویر .: پرسان پرسان خرام تا شهر گزین   در سایه زلف جای بگزین و نشین این است مقام امن و این است یقین  آن گمشده فردوس همین است همین :. مشاهده تصویر .: آن روز که تاریخ سیه پوش نبود   آمیخته شرنگ با نوش نبود ویرانه هزار در جهان  بود و لیک   بشکوه تر از خزائه شوش نبود :. مشاهده تصویر .: البرز ز برف کوه سیمین شده است              تهران بهزار جلوه آذین شده است هر چند که چون دو روز دیگر گذرد            بینی که همان عجوز پیشین شده است :. مشاهده تصویر .: البرز سترک و برف همتای حریر   رفتند بخواب ناز چون شکر و شیر تهران اسیر خفته در درد و نفیر   آلوده ابتذال و اندوه قیر :. مشاهده تصویر .: برف آمد و برنشست بر شاخ درخت       وین شهر ملول گشت چون خانه بخت گلبرگ هزار بوسه بارید به باغ             بانوی هزار حجله بنشست بتخت :. مشاهده تصویر .: :. بازگشت .: